Het verhaal dat iedere teef een nestje moet gehad hebben, is een fabeltje.
Een ongewild nestje is een onnodige belasting voor het dier en vaak ook voor uw gezin. Vergeet niet dat pups, zelfs als ze weggegeven worden, ook geïndentificeerd moeten worden met een chip vooraleer ze van eigenaar veranderen.
Daar bovenop is het vaak lastig om voor de pups een goede thuis te vinden. De overvolle asielen zijn hier getuige van.
Wist u dat er in België jaarlijks duizenden honden in asielen moeten worden geëuthanaseerd?! Onder andere door geboortebeperking kunt u dit mee helpen voorkomen.
Tijdens deze eenvoudige operatie worden via een kleine insnede beide testikels verwijderd. Zo wordt de zaadvorming gestopt en de productie van mannelijke hormonen sterk verminderd, waardoor de reu zijn belangstelling voor loopse teven verliest.
In tegenstelling tot de kat, waarbij castratie routinematig wordt uitgevoerd, wordt bij de hond deze ingreep overwogen bij volgende klachten:
Bij bepaalde indicaties is een tijdelijke, chemische castratie met medicatie mogelijk. Dit kan bijvoorbeeld aangewend worden om de resultaten van een chirurgische castratie te voorspellen, echter met wisselend resultaat.
Iedere reu, ouder dan 6 maanden (voor kleine rassen) à 9 maanden (voor grote rassen), kan in principe gecastreerd worden.
Het is mogelijk dat de hond daarna rustiger wordt, wat gepaard kan gaan met een belangrijke gewichtstoename. Het is dus nodig het lichaamsgewicht goed te controleren. Meteen na de ingreep kan de voeding beperkt worden tot 3/4 van de normale portie gedurende een periode van 4-6 weken.
Bij sommige honden echter is een aangepaste voeding noodzakelijk.
De loopsheidperiode is die periode waarin de teef vruchtbaar wordt. Deze duurt gemiddeld 3 weken, maar er zijn individuele verschillen.
De eerste loopsheid vindt meestal plaats tussen de 8 en 18 maanden. Dit kan dus sterk variëren.
Meestal geldt: hoe groter het ras, hoe later de eerste loopsheid.
De periode tussen twee loopsheden bedraagt gemiddeld 6 maanden. Maar een Duitse Herder kan bv. tot 3x per jaar loops worden.
De uitwendige tekenen van loopsheid zijn gemakkelijk te herkennen:
Hiervoor zijn er meerdere mogelijkheden, met elk zijn voordelen en beperkingen:
De operatie waarbij een teef onvruchtbaar gemaakt wordt, wordt vaak sterilisatie genoemd.
De juiste term is eigenlijk castratie, omdat tijdens de operatie de beide eierstokken en eventueel de baarmoeder verwijderd worden. Afbinden van de eileiders, zoals bij de mens gedaan wordt, is bij de hond zelden aangewezen, o.a. omdat uw hond dan nog loops wordt.
Door castratie wordt de eicelproductie gestopt en de productie van vrouwelijke hormonen sterk beperkt.
De voordelen van castratie zijn:
De nadelen van castratie zijn:
De ingreep kan op elke leeftijd uitgevoerd worden. Het is dus absoluut niet nodig dat de teef eerst een nestje gehad heeft, zoals vaak beweerd wordt! Als ze al loops is, wacht u best 2 tot 4 maanden vanaf het begin van het bloedverlies. Overleg met uw dierenarts wat de beste leeftijd is voor het castreren van uw teefje.
Hierbij wordt door het regelmatig inspuiten van de prikpil de loopsheid onderdrukt. Bij juist gebruik is deze methode vrij betrouwbaar.
Bij fokteven is het gebruik ervan af te raden, omdat na hormonale therapie de loopsheidscyclus erg onregelmatig kan worden.
De voordelen van hormonale methode zijn:
De lijst van nadelen is dan weer groter dan bij castratie, vooral bij langdurige toediening:
Als de teef ondanks alle voorzorgen toch ongewenst gedekt is of u vermoedt dat dit gebeurd is (ze is tijdens de loopsheid op stap geweest), dan kan dit nog ongedaan gemaakt worden.
Deze methode is echter niet zonder gevaren en mag zodoende niet beschouwd worden als alternatief voor loopsheidpreventie!
Aborteren kan desnoods nog medicamenteus of operatief, maar het is een erg belastende en kostbare behandeling. De neveneffecten van de medicatie zijn niet te onderschatten.
Neem daarom binnen de 24 uur na een ongewenste dekking contact op met uw dierenarts om te informeren wat de mogelijkheden zijn.
